ဆရာ အကို လြမ္းဏီ လက္ေပၚမွာ က်ေနာ္ ေသမယ္ …
ေဇာ္ဂ်ီ… မသိ…
ေဂၚကီ… မသိ…
ေကာ္နီကိုပဲ သိတဲ့အထဲ…
က်ေနာ္ မပါဘူး… အကို လြမ္း…
စြမ္းရည္… မသိ…
လြမ္းဏီ… မသိ…. တဲ့ အထဲ…
က်ေနာ္လည္း မပါဘူး… အကို လြမ္း…
အကို႕ အေမကို
အကို ဆံုးရွံဳး သြားခဲ့ရတုန္းက…
က်ေနာ့္ အေမကို ဆံုး ရွံဳး သြားရသလို
က်ေနာ္ ငိုခဲ့ဖူးတယ္…
ငါ့ကို မသနားနဲ႕…
နင့္ကိုယ္ကို နင္သနား တဲ့…
အကို႕ အေမ့ အမွာစကား…
က်ေနာ့္ နားထဲမွာ ဆူက်ယ္အူေလာင္…
အကိုရယ္… …
က်ေနာ္ ဘာေျပာရမယ္ မသိေတာ့ဘူး…
ဂ်က္ပင္ထိုးတယ္…
၀တ္မႈန္ခ်င္း ထံုကူးတယ္…
စကားလံုးေတြက ဟုန္ေနျပီ…
က်ေနာ္ကေတာ့ ရိုးသားခ်င္တယ္…
စကားလံုးေတြၾကားမွာ က်ေနာ္ မေနခ်င္ဘူး အကို…
မာယာေတြ… က်ေနာ္ မုန္းတယ္…
စကားလံုး မာယာေတြကို က်ေနာ္ အမုန္းဆံုးပဲ….
က်ေနာ့္ ခံစားမႈမ်ားမွာ
က်ေနာ္ ရိုးသားခဲ့တယ္…
ဘုရားသခင့္ သက္ေသ…
က်ေနာ့္ ေန႕ရက္ေတြ ဘယ္ေလာက္ က်န္ေနေသးလဲ…
က်ေနာ္ ေရတြက္မေနပါဘူး….အကို…
အကို႕ကို စိန္ေအးမာက ခ်စ္တာထက္ က်ေနာ္ ပို ခ်စ္တယ္ …
ေမာင္လြမ္းဏီရဲ႕ ကဗ်ာေတြကို
စိန္ေအးမာ ခ်စ္တာထက္ ေအာင္သာငယ္က ပို ခ်စ္ခဲ့တယ္…
ေမာင္လြမ္းဏီ ကဗ်ာေတြကို
ကြန္ျပဴတာနဲ႕
ေအာင္သာငယ္ စာစီ စာရိုက္လုပ္ခဲ့တဲ႕ေန႕ရက္ေတြမွာ
စိန္ေအးမာဟာ…
တျခား ကမၱာမွာ…
က်ေနာ့္ မျဖစ္ညစ္က်ယ္ စာေတြကို
ကဗ်ာေတြ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တာ
ေမာင္လြမ္းဏီ…
ေအာင္သာငယ္ကို
ကဗ်ာဆရာျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တာ
ေမာင္လြမ္းဏီ…
ခုေတာ့ က်ေနာ္ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ျပီ…
ေမာင္ လြမ္းဏီ…
တခုပဲ…
က်ေနာ္ ေသရင္…
အကို႕ လက္ေပၚမွာ ေသခ်င္တယ္…
က်ေနာ့္ကို ဖက္ျပီး
အကို ငိုတာ ၾကားခ်င္လို႕…
အဲသလိုမ်ိဳး…။
ေအာင္သာငယ္
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၀၊ ၂၀၁၁ | 
No comments:
Post a Comment