အခ်စ္သည္ အမ်ားအားျဖင့္ တဏွာနွင့္ေရာျပြမ္းလ်က္ရွိတတ္၏။တစ္ေထာင့္ငါးရာ ကိေလသာသည္ အခါမ်ားစြာ အခ်စ္၏ေရေသာက္ျမစ္ၾကီး ျဖစ္တတ္ေလသည္။
သို့ေသာ္လည္း ၎ကိေလသာ တဏွာစိတ္သည္ အခ်စ္ဟူသမွ်၌ အခါခပ္သိမ္း သိသိသာသာ မထင္ေပၚတတ္ေခ်။သို့မထင္ေပၚေသာ္လည္း ထိုကိေလသာ စိတ္သည္ အတြင္းစက္လွည့္၍ ေနတတ္ေလသည္။
အခ်စ္ကိုေငြနွင့္ ၀ယ္၍မရေခ်။လူတစ္ေယာက္က အျခားတစ္ေယာက္အား စိန္ေရႊပစၥည္း စသည္တို့ကို ေပးကမ္းသျဖင့္ အေပးခံရသူက ေပးသူကိုခ်စ္တတ္ေသာ္လည္း ထိုအခ်စ္သည္ တကယ္အခ်စ္မဟုတ္၊ေက်းဇူးေၾကာင့္ ေထာက္ထားေလးစား နွုတ္ခမ္းမ်ားမွာခ်စ္ေသာအခ်စ္မွ် ျဖစ္ေလသည္။
တကယ္ခ်စ္ခင္ေသာ စိတ္သည္ကား တစ္စံုတစ္္ရာကိုမွ် မေပးကမ္းဘဲလ်က္ ခ်စ္နိုင္ေလသည္။
သားနွင့္အဘ၊အေမနွင့္သမီး၊ညီမနွင့္အစ္မ၊ညီနွင့္အစ္ကိုတို့၏ ခ်စ္ျခင္းမွာ ငါးရာနွစ္ဆယ့္ရွစ္သြယ္ေသာ ေမတၱာစိတ္နွင့္ခ်စ္ၾကေသာ္လည္း အဘနွင့္သမီး၊အေမနွင့္သား၊ေမာင္နွင့္နွမ တို့၏ အခ်စ္မွာမူကားငါးရာနွစ္ဆယ္ထဲတြင္ ေထာင့္ငါးရာစိတ္ကေလးမကင္းဘဲ ပါ၀င္တတ္ေလသည္။သို့ေသာ္လည္း အမ်ားအားျဖင့္မသိမသာပါ၀င္၍ တစ္ခါတစ္ခါသိသိသာသာၾကီး ပါတတ္ေလသည္။
သို့ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အဖိုနွင့္အမ ခ်စ္ျခင္းဟူသမွ်မွာေထာင့္ငါးရာပင္ရင္းလည္း မကင္းမရွင္း ထိမိတို့မိလွ်င္ မရွင္းမလင္းေအာင္ ကျမင္းေၾကာေထာင္တတ္ေလသည္။
ထိုကျမင္းေၾကာသည္ ေသြးရင္းသားရင္း စပ္ၾကား၌မထင္ရွားလွေသာ္လည္း ေမာင္နွမအရင္းမွ ၀မ္းကြဲျဖစ္၍သြားသည့္အခါ သိသာထင္ရွား ျငိစရာအသြင္ကိုပြားေစတတ္ေလ၏။
ေယာကၡမ ေယာကၤ်ားၾကီးသည္ အမ်ားအားျဖင့္ ေခြ်းမနွင့္တည့္သျဖင့္ သမီးရင္းခ်ာပမာ ရင္ေသြး၊ဘ၀င္ေႏြးေအာင္ ခ်စ္ေရးပိုမိုတတ္ေလ၏။ေယာကၡမ မိန္းမသူၾကီးမ်ားမွာမူကား သားမက္ကို အသက္လိုခ်စ္ေသာ၊အသည္းညွာမွာခ်ာခ်ာေမႊေအာင္အခ်စ္ၾကိဳးေနွာင္တတ္ေလသည္။ထိုထက္သာ၍
ထင္ရွားေသာ အရာမွာမူကား ခယ္မနွင့္ခယ္အို ျဖစ္တတ္ေလရာ မၾကာမၾကာ တြဲလို၊ႏြဲ့လိုေသာ အစြဲပိုတတ္ၾကသျဖင့္ ခဲအိုဟာခဲအိုးျဖစ္ကာ ခယ္မမွာ ခဲမ အျဖစ္သို့တစ္တစ္ခြခြ ေရာက္တတ္ၾကသည္ကုိ မၾကာခဏၾကားရဖူးေလသည္။
၎အခ်စ္၌ထူးဆန္းေသာအရာမွာ ပ်ဳိရြယ္နုနယ္ အသက္ငယ္ေသာ တစ္ဆယ့္ေလးငါးနွစ္သား၊တစ္ဆယ့္နွစ္သမီး ေယာက်ၤားပ်ိဳ၊မိန္းမပ်ိဳကေလးမ်ား အခ်င္းခ်င္းခ်စ္ၾကသည့္၎တို့၏ အခ်စ္သည္ အလြန္တရာ သန့္ရွင္းအျပစ္ကင္းလ်က္ နွစ္ေယာက္အတူနီးနီးကပ္ကပ္ စကားေျပာဆို၍ေနရလွ်င္ ေက်နပ္လ်က္နိဗၺာန္ကိုနီးကပ္၍ေနၾကေလသည္။
၎တို့၏စိတ္၌ တစ္ေယာက္၏မ်က္နွာကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ ခ်စ္၍သာေနခ်င္၏။ထိုထက္ပိုမိုေသာ ပလီပလာ၊မသတီ စရာ၊ကလီကမာစိတ္မ်ိဳး မ်ားစြာေပၚေပါက္မွုမရွိေခ်။ဤကား ကၽြႏု္ပ္တို႕ငယ္ရြယ္စဥ္က
စိတ္ႏွင့္ႏႈိင္း၍ ေျပာရျခင္းမွ်ျဖစ္ေလရာ ယခုကာလ ေနာက္ပြားေနာက္ေပါက္ေယာက်္ားေနာက္ေနာက္ကေလး
မ်ားႏွင့္ အခ်ိန္ေပးတတ္စြာေသာ မိန္းကေလး ရွပ္ပလာတို႕မွာမူကား ေခတ္အေလ်ာက္ တတ္ရွာ၊နပ္ရွာၾကသျဖင့္ ကပ္ခါမ်ား ႏွဴးၾကလွ်င္ စူးစူးရွရွ ခ်စ္ၾကိဳက္၍ သြားတတ္သည္ဟု ၾကားရဖူးေလသည္။
ထို႕ျပင္ ငယ္သူတို႕၏အခ်စ္ႏွင့္ ၾကီးသူတို႕၏အခ်စ္ ျခားနားပံုမွာ အသက္ႏွစ္ဆယ္မေက်ာ္ေသးေသာ ငယ္ရြယ္သူတို႕သည္ မ်က္ႏွာလွလွကေလးကိုျမင္၍ ခ်စ္တတ္ေလရာ ထိုထက္ၾကီး၍ လူလားေျမာက္သည့္အခါ ေယာက်္ားသည္ မိန္းမမ်က္ႏွာကို ၾကည့္၍ ၾကိဳက္သည္ထက္ မိန္းမ၏ ခါး၊တင္၊ရင္ဘတ္၊အဟိုက္အက်၊အေလ်ာ အတက္၊အတင္းအျပည့္တို႕ကိုၾကည့္ကာ ခ်စ္ၾကိဳက္တတ္ေလသည္။
တစ္ရံတစ္ခါ အရြယ္ေကာင္းစြာ မေရာက္ေသးေသာ ေယာက်္ားကေလး မိန္းကေလးတို႕သည္ မိမိတို႕ ထက္ အႏွစ္အစိတ္ႏွစ္ဆယ္ ပို၍ ၾကီးသူမ်ားကို တိိတ္တဆိတ္ၾကိဳက္၍ ေနတတ္ၾကေလသည္။
ဥေရာပတိုင္း၌ မင္းသားတစ္ပါး မင္းေျမာက္တန္ဆာကို ဆင္ကာ သရဖူကိုေဆာင္းလ်က္ ထြက္ေတာ္မူ သည္ကို အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္ရွိေသာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ျမင္ရသျဖင့္ သရဖူကို ေဆာင္းေသာ ထို မင္းသား၏ မ်က္ႏွာသည္ မိမိ၏မ်က္လံုးထဲမွ မထြက္ဘဲ စဲြလမ္း၍ေနေလ၏။ထိုကဲ့သို႕ ရူပါရံုဖမ္းစားျခင္းကိုခံ၍ ေနရခုိက္မွာ ထိုမင္းသားသည္ အျခားမင္းသမီးတစ္ပါးႏွင့္ ထိမ္းျမားသည္ဟုၾကားရေသာအခါ ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္အ ရြယ္ သူငယ္မေလးမွာ ရင္ကဲြနာက်၍ ေသရွာေလသည္။
ထိုကဲ့သို႕ လူမမယ္ အရြယ္မေရာက္သူတစ္ဦးက ေယာက်္ားၾကီးမ်ားကို တိတ္တဆိတ္ ၾကိဳက္၍ေနျခင္း မ်ား၌ ထိုကေလး၏ အခ်စ္သည္ ကိေလသာႏွင့္မကင္းေသာ္လည္း ကိေလသာအမွ်င္ကို ေဆာင္ရန္ ကိုယ္အဂၤါ မရင့္သန္ေသးသျဖင့္ ကိေလသာစိတ္သိသိသာသာ မထင္ရွားေခ်။၎တို႕၏ စိတ္၌ မိမိတို႕ခ်စ္ေသာမိိန္းမၾကီး ေယာက်္ားၾကီး၏ ေပြ႕ပိုက္ယုယျခင္းကို ရင္ခြင္၌ ခံ၍ေနရလွ်င္ နိဗၺာန္ေလာက္ မွတ္ထင္ကာ ေက်နပ္၍ ေနတတ္ ေလသည္။
အခ်စ္သည္ ေျမာက္ပင့္ျခင္းကို သေဘာက်၏။သို႕ျဖစ္ေသာေၾကာင့္
"ဘရဏီတစ္မ်ဳိး မွတ္ေလာက္ပါရဲ႕၊တန္ခိုးရွင္လွ်ပ္အသြင္၊ မိုးနတ္ဟုက်ဳပ္ထင္သည္၊
အဟုတ္ပင္စံရွား၊ေတာေပ်ာ္ေမြ႕ အာသကၤာလို၊ၾကာပင္မွာ ဖြားေရာ့သလား၊
အဖိုးထိုက္ စိန္ရတီဆင္သည္၊သိဂႌဝင္ေရႊသား၊ကိႏၷရီအသြင္ေသြမျခားပါဘူး၊
ေမတစ္ပါးျဖစ္အင္၊ယွဥ္ျပိဳင္ရန္ ဇမၺဴတစ္ေလွ်ာက္တြင္ျဖင့္၊တူႏွစ္ေယာက္ရွိမည္မထင္။
အလွဆံုးဆန္းေမာ္ယဥ္သည္၊က်မ္းေတာ္တြင္ပံုသာမွတ္ရလွ်င္လွ၊ဥမၼာနတ္ပ်ိဳ႕သက္ပင္၊
ကဲလိမ့္မည္ထင္၊ေရႊကုန္ျမိဳ႕နဂရာတစ္ခြင္မွာ၊လွဘုရင္ေခါင္ ခ်ဳပ္မို႕ေလး"
စသည္ျဖင့္ ေျမွာက္ပင့္ေတးထပ္မ်ားကို ေရွးပညာရွိတို႕ ေရးစပ္ၾကေလသည္။ သို့ျဖစ္ေသာေၾကာင့္
အပ်ိဳထြတ္ထြတ္ လွလွကေလးကိုျဖစ္ေစ၊အအိုရြတ္ရြတ္တြတြ ေကြးေကြးကိုျဖစ္ေစ၊အလွနွင့္ပတ္သက္၍ ေျမွာက္ပင့္ေျပာဆုိလွ်င္ ကိုယ့္ဘက္ကိုပါတတ္ေလသည္။
အဘြားတို့ငယ္ငယ္တုန္းကျဖင့္ သိပ္ေခ်ာမွာပဲ။အခုေတာင္ အပိ်ဳနဲ့မလဲေသးဘူး။ အဘြားဆံပင္က ပိတုန္းေရာင္၊ မ်က္ခံုးကေလး ေမွာင္ေမွာင္၊ဆန္းသစ္လမ်က္လံုးေလးေတြက ၀ိုင္းစက္လွ၊အဘြားတင္ပါးက
ၾကြၾကြကေလး၊ေျခသလံုးကေလးက ေခ်ာလိုက္တာ၊ႏွာတံက အေပၚၾကီးပါကလား၊လက္ေျခမ်ားကလည္း
ေျပျပစ္ပါဘိ သနဲ့ အဘြားရယ္၊ အဘြားငယ္ငယ္တုန္းကမ်ား ၾကံဳေတြ့ရရင္ အခက္သားပဲ......စသည့္ စကားမ်ိဳးနွင့္နွဴးတတ္ရင္ အမယ္အို မနဴးမနပ္မွာအရူးကပ္ျပီး မူးမတတ္ ခ်စ္တတ္ေလသည္။ အခ်စ္ဆိုသည္မွာ အခါနွင့္ေနရာအားေလ်ာ္စြာ တိုးတတ္ေလသည္။
မိုးတြင္းအခါ ေလေတြမိုးေတြ၊ လွ်ပ္စစ္မိုးၾကိဳးေတြ ထန္သျဖင့္ စိတ္ငယ္ေသာမိန္းမပ်ိဳသည္ အခန္း၌ ေစာင္နွင့္ေထြးျပီး၊ေကြးေကြးကေလး ပု၍ေနသည့္အခါ နွဴးတတ္ေသာေယာကၤ်ားနွင့္ေတြ့ေခ်က နူးလြယ္နပ္လြယ္တတ္ေလသည္။ဤလိုျဖစ္ျခင့္သည္ အျခားေၾကာင့္မဟုတ္။မိန္းမမ်ားမွာ အာေပါဓာတ္ လြန္ကဲသူမ်ား ျဖစ္ေလရကား အာေပါဓာတ္ မိုးေလလႈံ႕သည့္အခါ ကိုယ္စိ္္တ္မွာ မိုးအုံ႕ကာညိဳမည္း၍လာတတ္ ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
ေရလမ္းခရီး သေဘၤာစီး၍သြားၾကသည့္အခါ သေဘၤာေပၚ၌ ေယာက်္ားႏွင့္မိန္းမ အသိအကၽြမ္းျဖစ္ၾက လွ်င္လည္း ခ်စ္လြယ္ၾကိဳက္လြယ္ၾကသည္ဟု ေရွးလူၾကီးမ်ားက ေျပာၾကေလသည္။ဤသို႕ျဖစ္ရျခင္းမွာကား အမ်ားအားျဖင့္ စိတ္လက္ၾကည္လင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ဟန္တူေလသည္။
ေမးထဲမွကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment