ဆပ္စလူး ပ်ားတုပ္

Han Thu Teekock posted in စာေပစကား၀ုိင္း Han Thu Teekock created the doc: "ဆပ္စလူး ပ်ားတုပ္" အမွတ္တရအေၾကာင္းေလးေရးပါဦးမယ္။ တီးေကာ့ခ္အခုေနထိုင္ရာ အရပ္ဆီကေန မိဘမ်ားေနထိုင္ရာေဒသဆီကို အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ express ကားေတြစီးျပီးပဲသြားေလ့ရွိပါတယ္။ ရထားနဲ႔တစ္ခါသြားတာ လမ္းမွာ ရထားပ်က္လို႔ စိတ္ပ်က္တာနဲ႔ မသြားျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ အမွတ္တရခရီးကေတာ့ ေလယာဥ္နဲ႔သြားမိတဲ့အေခါက္ပါပဲ။ တီးေကာ့ခ္က ေလယာဥ္စီးရတာ သိပ္ၾကိဳက္တယ္။ ေလယာဥ္ကြင္းေတြက သားနားေတာ့ ေလယာဥ္နဲ႔သြားရင္ အဆင့္ျမင့္တယ္လို႔ ယူဆျပီး ဘဝင္ေလဟပ္ေလ့ရွိတယ္။ အဲ့ဒီ့ေန႔ကျဖစ္ခ်င္ေတာ့ တီးေကာ့ခ္ေက်ာင္းမွာ presentation ေပးရပါတယ္။ ေန႔လည္ ၂နာရီမွာမွျပီးလို႔ ေန႔လည္စာလဲမစားရေသး... ေလယာဥ္ကြင္းခ်ိန္းကလဲ ၃နာရီျဖစ္လို႔မို႔ မမွီမွာစိုးရိမ္တာနဲ႔ အိတ္ကိုဆြဲလို႔ တန္းျပီးလစ္ပါတယ္။ တကၠစီနဲ႔သြားရင္ မိနစ္ ၃၀သာၾကာတဲ့ခရီးေဝးကို ရထားတစ္တန္ကားတစ္တန္နဲ႔သြားမိလို႔ ၂နာရီၾကာပါတယ္။ ေလဆိပ္ကိုေရာက္ဖို႔ ေက်ာင္းထဲကေန ေက်ာင္းထိပ္ကို အထုပ္ၾကီးဆြဲ၊ ေက်ာင္းထိပ္ကေနရထားဘူတာကို ဘတ္စ္ကားစီး ။ ရထားဘူတာကေန ျမိဳ႕လည္ဘူတာၾကီးကို ရထားစီး။ ဘူတာၾကီးကားဂိတ္ကေန LCCT ေလဆိပ္ကို express bus တစ္ခါစီးနဲ႔... အဆင့္ဆင့္ သြားလိုက္တာဟာ......... ေဖာ္ရိန္နာၾကီး တီးေကာ့ခ္တို႔ ရွိဳးနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ... ေငြမွင္ေရာင္ လက္ဆြဲေသတၱာေလးကလဲ တစ္ဂ်ိန္းဂ်ိန္းဆြဲလို႔...။ သိတယ္မဟုတ္လား... ေလယာဥ္နဲ႔သြားမွာဆိုေတာ့ ဒီေသတၱာကို တမင္ကိုင္လာတာ။ ေက်ာမွာလဲ ဆန္အိတ္ ၁၀kgအိတ္ေလာက္ရွိတဲ့ စံုစီနဖာေက်ာပိုးအိတ္ၾကီးကလဲပါေသး။ presentation ေပးရတယ္ဆိုေတာ့ ဝတ္ထားတာက နဲနဲ formal ျဖစ္ေနတယ္။ သူမ်ားေတြလို casual ပဲ ေက်ာင္းမွာကတည္းက လဲခဲ့ရေကာင္းသား ဆိုျပီး ေတာသားျမိဳ႕ေရာက္အေတြးနဲ႔ တစ္လမ္းလံုး ေတြးမိလာတာလဲ အၾကိမ္ၾကိမ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကြင္းခ်ိန္း ၃နာရီခြဲကို တီးေကာ့ခ္တစ္ေယာက္ ၄နာရီေက်ာ္ျပီးမွ ေလယာဥ္ကြင္းကိုေရာက္။ ဗိုက္ကလဲ အရမ္းဆာေတာ့ (သိတယ္မွတ္လား ေဖာ္ရိန္နာၾကီးပါဆို....) KFC ေလး ပါဆယ္ေျပးဝယ္လိုက္ေသးတယ္။ ျပီးေတာ့ check inေကာင္တာက ရွာမေတြ႔။ ေတြ႔ျပန္ေတာ့လဲ ပိတ္သြားခဲ့ျပီတဲ့။ ဒါနဲ႔ နီးစပ္ရာေကာင္တာမွာ check in လုပ္။ ဝန္ထမ္းက လူၾကီးမင္း ေလယာဥ္ဆိုက္ေနျပီ ထြက္ေတာ့မယ္ အျမန္သြားပါဆိုေတာ့ အို ဘယ့္ႏွယ္ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ.... ေသတၱာၾကီးဆြဲလို႔ ေျပးရျပန္ ျပီေပါ့။ ၾကက္ေၾကာ္ထုပ္ၾကီးက တစ္ဖက္၊ ေက်ာပိုးအိတ္ၾကီးကလဲ အၾကီးၾကီး.... ဝတ္ထားတာက semi formal။ ဒီၾကားထဲမွ ေငြမွင္ေရာင္လက္ဆြဲေသတၱာက ဘာ ထ ေဖာက္တယ္မသိဘူး ဘီးလံုးေတြက တၾကြီၾကြီနဲ႔ေအာ္တာ ေအာ္တာ..... ၾကြက္မ အေကာင္တစ္ေထာင္ေလာက္ ကေလးျပိဳင္ေမြးေနသလားေအာက္ေမ့ရတယ္။ အရမ္းလဲ ရွက္တာပဲ။ ဒါနဲ႔ အဲ့အိတ္ၾကီးကိုပါ မ, သယ္။ မနိုင္လို႔ ျပန္ခ် ဆြဲ......... ရွက္လို႔ ျပန္ မ, သယ္........။ ဒီၾကားထဲ immigration ဆိုတဲ့ ဂိတ္ေပါက္ကို ဘာကိစၥ တာဝတံ ိသာမွာထားတယ္မသိဘူး။ အထုပ္တစ္ပံုနဲ႔ တက္လိုက္ရတဲ့ escalator။ ဒီမွာ အခ်ိန္က ၄နာရီခြဲျပီးေနျပီ။ အေရးထဲမွ အခ်ိဳရည္ကို အတြင္းထဲယူလို႔မရဘူးဆိုလို႔... ဒီ ကိုကာကိုလာခြက္ၾကီးအၾကီးၾကီး(ေအးစက္စက္ၾကီး)ကို အဲ့ေနရာတင္ တထိုင္ထဲ ေသာက္ခဲ့ရတယ္ Immigration မွာ။ အခ်ိန္ကေနာက္က်ပါတယ္ဆိုကာမွ ေသာက္ေရးကမပါဘူး။ ကိုယ့္ေလယာဥ္ေရာက္ေနျပီဆိုေတာ့ departure hall မွာထိုင္ပဲေစာင့္ရမလား တန္းပဲသြားစီထားရမလားနဲ႔ ေယာက္ယတ္ေတြခတ္။ ဗိုက္ကလဲ ဆာ....... ေနာက္ဆံုးေတာ့ ခံုတန္းေလးမွာထိုင္ျပီး သူခိုးၾကည့္နဲ႔ ေဘးဘီကိုၾကည့္ရင္း ၾကက္ေၾကာ္ေလး ဝါးတီးဖြင့္မယ္ေပါ့..... ဒီအခ်ိန္မွာ.. ဟ...... လူေတြ ရုတ္ရုတ္ ရုတ္ရုတ္နဲ႔ ထၾကျပန္ေရာ။ ေလယာဥ္ေရာက္ျပီေပါ့။ ဒါနဲ႔ စားလက္စ ေလးေတြ အကုန္ျပန္သိမ္း...၊ အမိႈက္ပံုးထဲထည့္လိုက္ေပါ့....... ဘာတတ္နိုင္ေတာ့မလဲ။ ေနာက္ေတာ့ အဲ့ဒါက ကိုယ့္ေလယာဥ္မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ဒါနဲ႔ ျပန္ထိုင္....... အေရးထဲမွ ဝတ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီက ၾကပ္တယ္ဆိုျပီး လဲခ်င္ျပန္ေရာ...... အလြန္တရာလွ်ာရွည္တဲ့တီးေကာ့ခ္တစ္ေကာင္ တၾကြိၾကြိျမည္တဲ့ ဆြဲအိတ္ၾကီးကို ဆြဲတစ္ခါ မ တလွည့္နဲ႔ နီးစပ္ရာ အိမ္သာမွာ ဝင္လဲလိုက္ေသးတယ္။ လွ်ာရွည္တာ လွခ်င္တာ ေျပာပါတယ္။ (ေတာ္ေတာ္ေလး ယားတယ္လို႔ကို ဆိုခ်င္က ဆိုနိင္ပါတယ္) ျပီးေတာ့ ေလယာဥ္စီးဖို႔ တန္းစီမယ္ေပါ့။ သတိရလိုက္တာက... ေလယာဥ္ေပၚမတက္ခင္ ဖုန္းေလးတစ္ေကာေလာက္ေခၚလိုက္ခ်င္ေသး........ ေဟေဟးးးးးးးးးး အိုက္တင္နဲ႔ေပါ့။ ဟာဟ။ သိတယ္မွတ္လား......... [i]"ဟယ္လို.. အေမလား... သားပါ.. ေလယာဥ္ေပၚတက္ေတာ့မယ္.. လာၾကိဳေနာ့ ဘာညာေပါ့"[/i] ေဖာေရွာခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ။ အဲ့မွာ ဇာတ္လမ္းက စတာပဲ သြားျပီ....... ဖုန္း မရွိေတာ့ဘူး။ ေသစမ္း.......... ဘယ္မွာ က်န္ခဲ့ျပီလဲ....... ေဘာင္းဘီအိတ္မွာလဲမရွိ၊ ေက်ာပိုးအိတ္မွာလဲမရွိ။ ျပာ ျပီ။ KFC ဆိုင္မွာမ်ား က်န္သလား။ immigration မွာပဲ က်န္သလား။ check in counter မွာပဲက်န္သလား။ ဘယ္လိုမွေတြးမရေတာ့ဘူး။ ေလယာဥ္ကလဲ ထြက္ေတာ့မယ္ လူေတြတန္းစီေနျပီ။ အိတ္ၾကီးကလဲ ေအာ္တယ္........... တၾကြီၾကြီနဲ႔။ ေခၽြးေတြက ဇီးကင္းေလာက္ ျပိဳက္ကနဲ ျပိဳက္ကနဲ။ အဲ့မွာ တစ္ခုသတိရလိုက္တာက KFC ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္။ ဟုတ္တယ္ အဲ့ဒီကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္။ ဒီအိတ္ထဲကို ဖုန္းခဏထည့္မိတယ္။ ကမန္းကတမ္းနဲ႔ ခုနက အမိႈက္ပံုးထဲ ပစ္ထည့္လိုက္တာမွာ ပါသြားျပီေပါ့။ ဟ....... ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ပရိတ္သတ္...........။ အမိႈ္က္ပံုးၾကီးကို ဖြင့္.......။ ပယ္ပယ္ႏွယ္ႏွယ္ ေမႊတာ ေမႊတာ........ အထဲကဟာေတြ အျပင္ထုတ္........။ ကိုယ့္ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ကို အတင္းျပန္ဆြဲထုတ္.. လူေတြကလဲ ဝိုင္းၾကည့္..........လို႔။ ေလယာဥ္ကလဲထြက္ေတာ့မယ္။ အနားရွိတဲ့တစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ့္ဖုန္းကိုေခၚေပးပါဆိုျပီး အကူညီေတာင္း..... အမိႈက္ပံုးအဝမွာ နားကို စြင့္ထားရေသးတယ္။ မၾကားမွာစိုးလို႔။ ေနာက္ေတာ့ သတိရလိုက္တာက ေနာက္ source တစ္ခုက ခုနကဝတ္တဲ့ ေဘာင္းဘီ။ ဟုတ္မယ္.......... ဟုတ္လိမ့္မယ္...... အဲ့ေဘာင္းဘီထဲမွာေနမွာ။ ဒီေတာ့ အိမ္သာကိုတစ္ခါျပန္ေျပး.... အထုပ္ကိုဖြင့္မယ္ေပါ့။ အိမ္သာမွာမဖြင့္လို႔လဲမရဘူး။ သိတဲ့အတိုင္း ကိုလူပ်ိဳကာလသားက အထုပ္ထဲမွာ ေပါက္တတ္ကရ ျဗဲလ်န္းတန္း အကုန္ေလွ်ာက္ထည့္လာတာ...။ ဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ အကုန္ အိုးပန္းတူ ဒလေဟာ ျဖစ္ကုန္မွာ။ ဒါနဲ႔ ျမည္သံစြဲ ေသတၱာၾကီးျပန္ဆြဲ။ အိမ္သာျပန္ေျပးဝင္။ အထုပ္ျပန္ျဖည္။ ေဘာင္းဘီျပန္ထုတ္။ ဟူး....................................... ကိုယ္ေတာ္က ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွာ။ ဒီေတာ့မွ သက္ျပင္းကို အခါခါခ်နိုင္ေတာ့တယ္ ဝရုန္းသုန္းခါးနဲ႔ ......... ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ တစ္ေယာက္တည္း ေလဆိပ္မွာ ပတ္ေျပးေနခဲ့တာ....... ေလယာဥ္ေပၚေရာက္တဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္တီးေကာ့္တစ္ေယာက္ အေမာလဲမေျပသလို အရွက္လဲမေျပနိုင္ခဲ့ပါဘူးခင္ဗ်ာ....................... တီးေကာ့ခ္ View doc