ေဗဒါလမ္း
ၫိုျပာျပာ လတာျပင့္ေျခရင္း
လႈိင္းတက္ရာ ေဗဒါတက္၊ လႈိင္းသက္ရာဆင္း။
ဆင္းရလဲ မသက္သာ။
အုန္းလက္ေႂကြေရေပါေလာ၊ ေမ်ာစုန္လို႔လာ
အဆင္းနဲ႔အလာ၊ ေဗဒါမ အေထြး။
အုန္းလက္ေႂကြ သူ႔နံေဘး၊ ေဆာင့္ခဲ့ရေသး။
ေဆာင့္ခဲ့လဲ မသက္သာ
ေနာက္တခ်ီ ဒီတလံုးက၊ ဖံုးလိုက္ျပန္ပါ
ျမည္ေလေပါ့ ေပၚမလာ၊ မေဗဒါအလွ
တလံကြာ လႈိင္းအႀကြံ၊ ေပၚလိုက္ျပန္ရ
ေပၚျပန္လဲ မသက္သာ
ေခ်ာင္းအဆြယ္ ေျမာင္းငယ္ထဲက၊ ဘဲထြက္လို႔လာ
ဘဲအုပ္မွာ တရာႏွစ္ရာ၊ ေဗဒါက တပင္ထဲ
အယက္အကန္ခံလို႔
ေဗဒါပ်ံအံကိုခဲ၊ ပန္းပန္လ်က္ဘဲ။
ဆရာေဇာ္ဂ်ီ (၁၉၀၇-၁၉၉၀)
HYACINTH WAY
At the blue-grey mud-flat's edge
Hyacinth goes ashore with the wave
And down to sea again as the wave recedes.
No bed of roses for her
Jostled by Flotsam,
Submerged by breakers
Hie to the creek for shelter
From palm-fronds and billows
and now what? DUCKS!
Two hundred ducks!
Quacking and racking!
Poor lone Hyacinth
Must grin and bear it!
Translated by Saya K (ဆရာ ေက)
No comments:
Post a Comment