ေႂကြပြင့္ေကာက္စဥ္က
ေလအေ၀ွ႔မွာလေနေသြ႕ကာအညွာလိမ္တဲ့ပါမွိန္မွိန္ပြင့္လႊာေဟာင္းငယ္တို႔ရင့္ေညာင္းကာ ဘ၀ကူးသည္ထင့္မူးေဝေအာင္ခ်ာခ်ာလည္၍သည္ေျမဆီေ႐ႊရည္ပြင့္ငယ္လို႔ ေႂကြလြင့္၍ေနစဥ္၀ယ္အပင္ေအာက္တေယာက္သည္စာဆိုျဖင့္႐ႊင္မခ်ိေျမ႕မခ်မ္းႏိုင္ဘုေႂကြပန္းလႊာေျမမွာစီေတာ့ သီကရီေကာက္ယူႏွမ္းမိငဲ့ဪ… အလြမ္းသည္လိုေထြေတာ့ပြင့္ဝါေႂကြသူေလသိမွာလွေတြးမိျပန္တယ္။အေႂကြေစာသူငယ္ ႏွေျမာတြယ္တာတာျဖင့္ဘယ္အခါဘယ္မွာဆံုးႏိုင္လိမ့္ႏွလံုးဘ၀င္ဆူေပါ့မ႐ႊင္သူႏႈတ္ေႁခြလႊတ္ပါလို႔ အတြတ္တြတ္ဆိုကာရယ္ေျဖဖြယ္ျဖင့္ရွိလိမ့္လားသည္အခိုက္မွာကိုပင္ထက္ေငြေရာင္စိုတဲ့ဖူးငံုပ်ဳိထိုတသင္းေတြက ေလညင္းမွာ တႀကိဳင္ႀကိဳင္နဲ႔ဘယ္ယိုင္ညာယိုင္ငဲ့ရာမွ"ေနာင္ရဲ႕မငိုပါႏွင့္ၾကည္ၫိဳကာေနာင္ျမတ္ႏိုးတာျဖင့္ ေဝၿဖိဳးေအာင္ေရစင္ျဖာပါ့ေႂကြပြင့္မတြယ္တာနဲ႔ဖူးညာသာထူးစြာပြင့္ေအာင္လို႔ပင္ေဗြကိုစဥ္အေျချမွင့္ပါ" တဲ့ကူခ်င့္ေအာင္သူကေျပာေလေတာ့ပင့္ေလမွာပြင့္ေႂကြနဲ႔ေမွ်ာရာက ဖူးဆီကိုဦးလည္လို႔ေစာမိရဲ႕လွေသာပင္ယံေဗြက ငံုတံေတြေ႐ႊရည္လွ်မ္းမွာျဖင့္စာဆိုေမာင္ေမွ်ာ္ေယာင္မွန္းလို႔ရယ္လြမ္းခဲ့မိတကား။
ေငြတာရီ | 
No comments:
Post a Comment