သို႔
ေျမမွန္လွ်င္
အုတ္နီခဲေျခာက္
ဖိုခေနာက္လွ်င္
မီးေသာက္ဝံ့ေၾကာင္းသက္ေသခံ။
မွ
လြတ္ေျမာက္ျခင္း
တခုစီျပဳတ္
ႀကိဳးေတြ႐ႈပ္လည္း
အ႐ုပ္ကေလးေပ်ာ္ေနသည္။
ဒီကဗ်ာကို ကြ်န္ေတာ္ေရးတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေရးတဲ့လူကို ေလးစားခဲ့လို့တင္ေပးတာပါ။ ျမန္မာျပည္မွာပံုႏွိပ္ခြင့္မရေတာ့တဲ့ လူတေယာက္က တျခားသူ့ရဲ့ရဲေဘာ္ေလးကိုေပးခဲ့တာပါ။ဒါေပမဲ့ ..ေရးတဲ့လူက ဘုန္းၾကီးတပါး ျဖစ္ျပီး အေရးခံရတဲ့သူက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသား ၁၉၈၅ ကေန ၁၉၉၀ ေလာက္အထိျမန္မာျပည္မွာေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ အဆိုေတာ္။ ေက်ာ္ၾကားမွဳ ၊ ပိုက္ဆံ အကုန္လံုးကိုစြန့္ျပီး ေတာ္ထဲမွာ ေသနတ္တလက္နက္ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္နဲ့။ တကၠသိုလ္တက္ဖို့ အကီ်ႍ ၂စံုပဲရွိခဲ့သူ... .သူအေၾကာင္းကို ပံုျပင္ထဲကားhero ၁ ေယာက္လို အမွတ္တရ အၾကိမ္ၾကိမ္နားေထာင္ခဲ့ဘူးတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မရိုးေတာ့တဲ့ ပန္းခ်ီကား ၁ခ်ပ္။ ဒါမွမဟုတ္ ဦးေဆာင္ျပန္ခဲ့တဲ့ ငွက္ပါ။ |
No comments:
Post a Comment