နင္ထားခဲ့တဲ့အခါ
နာရီေတြကို ရပ္တန္႕ထားေပးပါ... အခ်ိန္ေတြက ၀ါးစားေနသလို... တျဖည္းျဖည္း ငါဆိုတာ ေပ်ာက္ဆံုး ရင္ဘတ္ထဲ ျခအိမ္၀င္ဖြဲ႕ေနတယ္ထင္ရဲ႕ တဆစ္ဆစ္နဲ႕ တျဖည္းျဖည္း ဟင္းလင္းေတာင္ ပြင့္ေပါ့...။ ႏွလံုးသားလည္း ေၾကမြ.. အစအနဆိုတာ ဘယ္မွာ... ယံုၾကည္မႈေပါ့ ငါ့ကို ျပန္သတ္ခဲ့တာ သူ႕ကို ထမ္းပိုးရတာ ေလးလြန္းလွပါလား... ဒီလမ္းေပၚ ငါေရာက္.... အစကေတာ့ ၾကယ္ေၾကြေကာက္ဖို႕ပါပဲ.. ဘယ္သူ သိႏိုင္မလဲေလ ၾကယ္ေတြေကာက္ရင္း..... လမ္းေပ်ာက္လိမ့္မယ္လို႕...။
ျဖစ္ရပ္မွန္ |
No comments:
Post a Comment