ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္ ၾကာသပေတးေန႕က သနပၸင္မွာရွိတဲ့ညီမေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕မဂၤလာေဆာင္အတြက္ လက္ဖြဲ႕၀ယ္ဖုိ႕အတြက္နဲ႕ အိမ္က ကၽြန္မ ေမေမမွာလုိက္တဲ့အ၀တ္ဘီရုိ၀ယ္ဖုိ႕အတြက္ ကၽြန္မ ေျမနီကုန္းဂမုနး္ပြင့္ကုန္တုိက္မွာ ေစ်းသြား၀ယ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ဂမုန္းပြင့္ကုိေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေန႕လည္ ၂ နာရီေလာက္ရွိေနပါၿပီ အဲဒီအခ်ိန္အထိကၽြန္မ ေန႕လည္စာမစားရေသးပါဘူး။ ဗုိက္ဆာေနေပမယ့္ေစ်း၀ယ္တာကုိၿပီးေအာင္လုပ္ၿပီးအိမ္ေရာက္မွ ထမင္းစားမယ္ဆုိတဲ့အစီအစဥ္နဲ႕ေပါ့။ ၿပီးရင္လည္း ခရီးသြားမယ္ဆုိတဲ့အစီအစဥ္ရွိေနတာေၾကာင့္ အျပင္မွာမစားျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။
ဂမုန္းပြင့္ရဲ႕ထုံးစံအတုိင္း Furniture ေတြက အေပၚဆုံးထပ္မွာေရာင္းတာဆုိေတာ့ အေပၚဆုံးအထိတခါထဲတန္းတက္သြားလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ လုိအပ္တဲ့အ၀တ္ဘီရုိကုိ သိပ္ေခ်းမမ်ားျဖစ္ပဲ ေတြ႕တဲ့ဟာကုိပဲေကာက္၀ယ္လုိက္ပါတယ္ ။ ၀ယ္ၿပီးခါမွ ျပႆနာက အဲဒီမွာစတာပါပဲ။ အေရာင္း၀န္ထမ္းအစ္မၾကီး (ကၽြန္မထက္အသက္ၾကီးပုံေပၚပါတယ္ ) က "ညီမ ဒီပစၥည္းေလးကုိ ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ေအာက္ကုိသယ္သြားပါ" လုိ႕ေျပာတယ္ ။ အဲဒီမွ ကၽြန္မ စၿပီးကၽြဲၿမီးတုိတာပါပဲ။ ဘာလည္းဆုိေတာ့ ဂမုန္းပြင့္မွာ Furniture ၀ယ္တုိင္း အဲဒီျပႆနာနဲ႕ရင္ဆုိင္ရပါတယ္။ Customer တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ အေပၚဆုံးထပ္ကေန ေအာက္ဆုံးထပ္အထိ အဲဒီလုိ ပစၥညး္ အာၾကီးၾကီးကုိ ဘယ္သူက သယ္သြားခ်င္္မွာတဲ့လဲ။ အဲလုိ ျဖစ္တုိင္းလည္းကၽြန္မက ရစ္တတ္ပါတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္ကေတာ့ ကၽြန္မ ဗုိက္ကလည္းဆာေနေတာ့စိတ္တုိေနတာက တစ္ေၾကာင္း၊ ခရီးသြားတာေနာက္က်မွာစုိးတာေၾကာင့္တစ္ေၾကာင္း၊ အေရာင္း၀န္ထမ္းက ကုိယ့္ထက္အသက္ၾကီးပုံရတာေၾကာင့္တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ကၽြန္မ မရစ္ေတာ့ပါဘူး။ စိတ္တုိေနရင္အမွားေတြပါၿပီး သူမ်ားကုိ Complain တက္တာမဟုတ္ဘဲ အႏုိင္က်င့္သလုိျဖစ္မွာစုိးလုိ႕ မရစ္ေတာ့တာပါ။ စကားတစ္ခြန္းပဲေျပာလုိက္ပါတယ္ အဲဒါဆုိရင္ "မ၀ယ္ေတာ့ဘူး" လုိ႕။ ကၽြန္မပုံစံက စိတ္ေကာက္တဲ့ကေလးပုံစံလုိျဖစ္သြားလုိ႕ပဲလား၊ အဲဒီ၀န္ထမ္းအစ္မကပဲ တကယ္ေစ်းေရာင္းခ်င္တာေၾကာင့္လားေတာ့မသိဘူး "အဲဒါဆုိရင္ လုိက္ပုိ႕ေပးပါ့မယ္" လုိ႕ေျပာပါတယ္။ ဒီေတာ့ကၽြန္မကလည္း ထုံးစံအတုိင္းေပါ့ေလ နည္းနည္းေတာ့ေျပာျဖစ္ေအာင္ေျပာလုိက္ပါေသးတယ္ "အေစာၾကီးကတည္းက အဲလုိလုပ္ရမွာ" လုိ႕ ေျပာလုိက္ပါတယ္ အဲဒီမွ သူက "ေအာက္က လုံၿခဳံေရးကုိ ေခၚၿပီးသယ္ခုိင္းရမွာဆုိေတာ့အစ္မေစာင့္ေနရမွာစုိးလုိ႕ပါ" လုိ႕ေျပာတယ္ ကဲ အဲဒီမွာကၽြန္မနဲ႕စေတြ႕ေတာ့တာပါပဲ။ တကယ္ဆုိရင္ အဲလုိဆုိရင္ သူတုိ႕ေျပာရမွာက "အစ္မ တျခား၀ယ္စရာရွိပါေသးလား? ရွိတယ္ဆုိရင္ ၀ယ္ထားလုိက္ပါဦးေနာ္ ၊ ကၽြန္မတုိ႕ ေအာက္ကုိ ဒီပစၥည္းပုိ႕ထားလုိက္ပါ့မယ္၊" ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္မက ၀ယ္စရာမရွိဘူးဆုိရင္ "အစ္မ ခဏေတာ့ေစာင့္ရမယ္ေနာ္ ၿပီးမွ ပစၥညး္ေရြးရမယ္" အဲလုိေျပာရမွာ မဟုတ္ပါလား။ အဲလုိ procedure ကုိ ရွင္းျပရလုိ႕ အမ်ားၾကီးပုိၿပီးပင္ပန္းမသြားပါဘူး။ ေစ်း၀ယ္သူလည္းစိတ္ခ်မ္းသာမယ့္ကိစၥကုိ ဘာလို႕ရွင္းျပရမွာတြန္႕တုိေနလဲမသိဘူးလုိ႕ ကၽြန္မ စိတ္ထဲက ပဲ Complain တက္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအဆင့္ၿပီးေတာ့ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြေရာင္းတဲ့ေကာင္တာမွာ photo album ေရြးၿပီး္ ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ Cashier ေကာင္တာေရာက္ေတာ့ Cashier က ၀န္ထမ္းမမ က Packing paper နဲ႕ ထုပ္မွာလားဆုိၿပီးေတာ့ Album ကုိ ၾကြပ္ၾကြပ္အိပ္ထဲ မထည့္ေပးဘဲ Album ရဲ႕ အေပၚမွာ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ ကၽြန္မက ပဲခူး၊ သနပၸင္အထိ အဲဒီအထုပ္ၾကီကုိသယ္သြားရမွာဆုိေတာ့ ထုံးစံအတုိင္းေပါ့ေလ Cashier မမ ကုိေျပာလုိက္ပါတယ္။ "အစ္မ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္က Album နဲ႕ ဆန္႕ပါ့မလားဟင္၊ နည္းနည္းေသးေနသလားလုိ႕" လုိ႕ေျပာလုိက္ေတာ့ သူက "အင္းဟုတ္တယ္"တဲ့ "ကဲ အဲဒါဆုိရင္ အိိတ္လဲေပးပါ" လုိ႕ ေျပာလုိက္ပါတယ္ သူကလည္းအိတ္လဲေပးလုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာသူ႕မ်က္ႏွာနည္းနည္းထန္ေနတာနဲ႕ ေျပသြားပါေစေတာ့ဆုိၿပိး "ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"လုိ႕ေျပာလုိက္မိတယ္ အဲဒီမွာ ကၽြန္မ ပက္လက္လန္တာပါပဲ သူျပန္ေျပာလုိက္တဲ့စကားက "ရပါတယ္" တဲ့ ။ ဘယ္သူကေစ်း၀ယ္သူ ဘယ္သူက ေရာင္းသူမွန္းကုိ မသိေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္သူက ဘယ္သူ႕ကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လုိ႕ ေျပာရမယ္ဆုိတာလည္းသိပုံမရပါဘူး။
အဲဒါနဲ႕ ဇာတ္လမ္းက မၿပီးေသးပါဘူး ၊ Packing counter ေရာက္ေတာ့ Album က အရမ္းလွေနတာနဲ႕ Parking paper ကုိ အၾကည္ေရာင္ေလးေရြးမိပါတယ္ ။ ေရြးၿပီးေတာ့ အေရာင္း၀န္ထမ္းေလးေတြကုိ ညီမေလး ဒီ Packing paper နဲ႕ ထုပ္ေပးပါလုိ႕ေျပာေတာ့ ၀န္ထမ္းေကာင္မေလးက ကၽြန္မကုိ မ်က္စိမေကာင္းတဲ့အန္တီတစ္ေယာက္ကုိ ေျပာတဲ့ေလသံနဲ႕ "အစ္မအဲဒါက အၾကည္ေရာင္ၾကီးေနာ္ ျမင္ေနရတယ္လုိ႕ေျပာပါတယ္" ကဲ Customer ကုိ ဘယ္လုိေျပာဆုိဆက္ဆံရမယ္ဆုိတာ သူတုိ႕အားလုံးသိပုံမရပါဘူး။ Eternal မွာဆုိရင္ ကၽြန္မက Packing ထုပ္တုိင္း ၀န္ထမ္းေတြဆီက အၾကံဥာဏ္ကုိ ယူပါတယ္ သူတုိ႕က ကုိယ့္ထက္ပုိၿပီးအျမင္ရွိတယ္ဆုိတဲ့ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႕ပါ။ ခုေတာ့ ကၽြန္မဘာ့ေၾကာင့္ Packing Paper အၾကည္ေရာင္ကုိေရြးလဲဆုိတာသူတုိ႕သိပုံမရလုိ႕ ဒီလုိစကားမ်ိဳးေျပာတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အလုပ္ထဲကုိ ထည့္သြင္းထားတဲ့စိတ္ဓာတ္ေပါ့ေနာ္။
ဒါေပမယ့္ ေအာက္ဆုံးေျမညီထပ္ကုိေရာက္ေတာ့ကၽြန္မ ရဲ႕ အဖုအထစ္ျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ကေလးေတြ ေျပေပ်ာက္သြားပါတယ္။ လုံၿခံဳေရး၀န္ထမ္းေၾကာင့္ပါ။ ပစၥညး္ကုိ သူ႕ဆီမွာ slip ျပၿပီးထုတ္ေတာ့သူ႕ရဲ႕ မ်က္ႏွာေပး၊ ဟန္ပန္အမူအရာကုိ သေဘာက်ပါတယ္။ ဂမုန္းပြင့္မွာ ေစ်း၀ယ္တုိင္းကၽြန္မ ေက်နပ္သေဘာက်တာကေတာ့ လုံၿခဳံေရး၀န္ထမ္းနဲ႕၊ ထီးေတြလက္ခံတဲ့အန္တီပါပဲ။ သူတုိ႕မွာ ဘာအေရာင္မွ မရွိဘဲ လာသမွ်လူတုိင္းကုိ ပုံမွန္အတုိင္းပဲ ဆက္ဆံေပးေနတာက အေရာင္း၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ေစ်း၀ယ္သူေတြအေပၚကုိ ဆက္ဆံပုံထက္အမ်ားၾကီးသာပါတယ္။ သူတုိ႕မွာ လႈိက္လဲွတဲ့အၿပဳံး၊ ရုိေသတဲ့အမူအရာနဲ႕ အတတ္ႏုိင္ဆုံးလုပ္ေပးလုိက္မယ္ဆုိတဲ့ပုံစံက တမင္တကာေမြးျမဴယူေနစရာမလုိပဲ အလုိအေလ်ာက္ ဗီဇတစ္ခုအေနနဲ႕ ပါလာသလုိျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္လုိ႕သာ အေရာင္း၀န္ထမ္းတုိင္းသာ သူတုိ႕လုိ ပ်ဴငွာတဲ့မ်က္ႏွာေပးေလးေတြနဲ႕စိတ္ရွည္သည္းခံၿပီး ခ်ိဳသာတဲ့အသုံးအႏႈံးေလးေတြနဲ႕ အတတ္ႏုိင္ဆုံး၀န္ေဆာင္မႈေပးမယ္ ဆုိတဲ့အသိေလးေတြ၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေလးေတြရွိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလုိ႕ေတြးမိပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ႕ကၽြန္မတစ္ခုေတာင္းပန္ခ်င္တာကေတာ့ ဂမုန္းပြင့္ကုန္တုိက္လုိ႕ ကၽြန္မ တုိက္ရုိက္ၾကီးနာမည္တပ္လုိက္မိပါတယ္။ အဲဒါက အဲလုိ နာမည္တပ္ၿပီးေရးလုိ႕ ရ၊ မရဆုိတဲ့ စည္းမ်ဥ္း ဥပေဒရွိလားဆုိတာကၽြန္မ မသိပါဘူး။ ကၽြန္မ ေရးသားထားတဲ့အထဲမွာ အမွားမ်ားပါခဲ့ရင္ ဒါမွာဟုတ္ စည္းလြတ္ေဘာင္လြတ္ ျဖစ္ေနတယ္လုိ႕ထင္ရင္ ၀ုိင္းၿပိီးျပဳျပင္ေပးၾကပါ။ ကၽြန္မကေတာ့ ၀န္ထမ္းေတြ အားလုံး ၀န္ေဆာင္မႈစိတ္ဓာတ္အျပည့္နဲ႕ အလုပ္လုပ္တာကုိ လုိခ်င္တဲ့လူတစ္ေယာက္ဆုိေတာ့ ခံစားခ်က္အတုိင္းေရးလုိက္တာျဖစ္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment