Facebook ေခတ္စားလာေနတဲ့ ဒီေန႔ကမၻာႀကီးမွာ ၎နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ၾသဇာသက္ေရာက္မႈေတြ၊ ေကာင္းက်ိဳး၊ ဆိုးက်ိဳးေတြဟာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအေပၚ ေရာင္ျပန္ဟပ္ေနတာဟာ အထင္အရွားပါပဲ။
ဒီလိုမ်ိဳး Facebook ျဖစ္စဥ္ေတြ ေန႔စဥ္ေပၚထြက္ေပၚေနတဲ့ၾကားမွာ၊ Catfish ဆိုတဲ့ Facebook လူမႈကြန္ရက္ ေနာက္ခံကားတစ္ကားေပၚလာတာလည္း ယခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ႕ျမင္လာရပါၿပီ။ ဒီ Catfish ဆိုတဲ့မွတ္တမ္း႐ုပ္ရွင္documentary ကားကေတာ့ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ေတာ္က နက္ဗ္႐ႈလ္မန္ဆိုတဲ့ ဓာတ္ပံုဆရာတစ္ဦးနဲ႔ မစ္ရွီဂန္ျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္းက မိသားစု၀င္သံုးဦးအၾကား Facebook ေနာက္ခံဆက္ဆံေရးေတြ အေၾကာင္းကို႐ိုက္ထားတာပါ။ အဲဒီမိသားစု၏သံုးဦးမွာ ညီမငယ္ျဖစ္တဲ့ အတ္ေဘးဆိုတဲ့မိန္းကေလးက ဓာတ္ပံုဆရာ႐ႈလ္မန္ရဲ႕ လက္ရာတခ်ိဳ႕ကိုမွီျငမ္းၿပီး ပန္းခ်ီျပန္ဆြဲဖို႔လုပ္ေနတာနဲ႔ ဇာတ္လမ္းကို စတင္ထားတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ႐ႈလ္မန္က အတ္ေဘးရဲ႕အမႀကီးျဖစ္သူနဲ႔ Facebook ကေန tex messageေတြပို႔၊ ဆဲလ္ဖုန္းေတြေခၚၿပီး ဇာတ္လမ္းစေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီမွာခက္တာက ဒီညီအစ္မႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕ အေမျဖစ္သူနဲ႔လည္း ႐ႈလ္မန္ဟာ Facebook ကေန ဇာတ္လမ္းစေနျပန္တာကို ညီအမႏွစ္ေယာက္စလံုးက မသိၾကဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ဓာတ္ပံုဆရာ႐ႈလ္မန္ရဲ႕အကိုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတို႔ဟာ ဒီဇာတ္လမ္းကို ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကၿပီး၊ ႐ႈလ္မန္ရဲ႕အြန္လိုင္းမိတ္ေဆြေတြကို အံ့ၾသေစခဲ့ပါေတာ့တယ္။ CNetnews ဟာ မၾကာမီကပဲ Catfish မွတ္တမ္း႐ုပ္ရွင္ရဲ႕ဇာတ္လိုက္ နက္ဗ္႐ႈလ္မန္၊ သူရဲ႕အကို ႐ုပ္ရွင္ဒါ႐ိုက္တာ ေအရီရယ္လ္အျပင္ ႐ုပ္ရွင္ကိုတြဲဖက္႐ိုက္ကူးသူ ဟင္နရီဂ်ဳ႕စ္တို႔ႏွင့္ေတြ႕ဆံုကာ ႐ုပ္ရွင္အေၾကာင္း လူမႈမီဒီယာအေပၚ ၎တို႔ရဲ႕ အျမင္အေၾကာင္း စတာေတြကို ေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။
Q - (ဇာတ္လမ္းထဲမွာက) အြန္လိုင္းေပၚမွာ အလြန္အကၽြံခ်စ္ကၽြမ္း၀င္ၾကတဲ့ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးေတြကို လုပ္ယူခဲ့ရတာဆိုတာ ဘာနဲ႔မ်ားတူေနပါသလဲ။
A - အံ့ၾသစရာပဲ၊ ဒီကိစၥက ေတာ္ေတာ္လြယ္လြန္းတယ္။ "လူေတြ ကိုမယံုပါန႔ဲ" လို႔ေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ္အြန္လိုင္းဆက္ဆံေရးေတြ လုပ္ေနခ်ိန္မွာေတာင္မွ ခက္ခဲတဲ့အခ်ိန္မရွိခဲ့ပါဘူး။ ႐ုပ္ရွင္ထဲမွာ မပါတာတစ္ခုကေတာ့ အဲဒီ (သားအမိသံုးေယာက္) မိသားစုကို သိကၽြမ္းခြင့္ရေအာင္လုပ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္မွာ အခ်ိန္ရွစ္လေလာက္ ၾကာခဲ့ရတယ္ဆိုတာပါ။ ႐ုပ္ရွင္ထဲမွာဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီစေတြ႕ၾက၊ သိၾကတဲ့အခန္းေတြဟာ ေရွ႕ပိုင္းမိနစ္၂၀ စာမွာပဲ ျမန္ျမန္ၿပီးသြားတယ္။ တကယ္အျပင္မွာကေတာ့ တစ္ဆင့္ခ်င္း ျဖည္းျဖည္းသြားရတာပါ။ သူတို႔နဲ႔ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အျပန္အလွန္ဆက္ဆံေရးဟာ ေတာ္ေတာ္ ေႏွးေႏွးေကြးေကြးနဲ႔ စရတာပါ။ အီးေမးလ္ေတြပို႔ရတယ္။ အဲဒီလိုအခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ဒီလိုလုပ္ရတာ သိပ္ပုဂၢိဳလ္ေရးဆန္ၿပီး၊ ႐ိုးသားတဲ့ပံုစံမ်ိဳးေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ လူေတြကိုသိလာၿပီး၊ အေ၀းမွာ သူတို႔ ဘယ္လိုရွင္သန္ေနတယ္ဆိုတာကို သိလာခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီကိစၥက Facebook ကိစၥျဖစ္လာၿပီေလ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အားလံုးေနသားက်လာၿပီေလ။ အခုေတာ့ အဲဒီမဟာ၀က္ဘ္ဆိုက္ (Facebook) ေပၚမွာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အျပန္အလွန္ ေပ်ာ္စရာအေၾကာင္းအရာေတြ၊ ဇာတ္လမ္းေတြ၊ ဓာတ္ပံုေတြဖလွယ္ၾကတဲ့ မိတ္ေဆြရင္းေတြ ျဖစ္သြားၾကၿပီေလ။
Q - (ဒီဇာတ္ကားမ႐ိုက္ခင္ကေရာ) ခင္ဗ်ားဟာ Facebookကို အလြန္အကၽြံ႕ အသံုးျပဳသူတစ္ဦး မျဖစ္ခဲ့ဘူးေပါ့။
A - မွန္တာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္မွာ တစ္ခါမွ ဘယ္လိုအြန္လုိင္းေပၚကို မဆိုတက္ၿပီး comment ေတြေရးဖို႔၊ ကိုယ္ဘယ္မွာရွိတယ္ဆိုတာ share လုပ္ဖို႔ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္မွကို မရွိဖူးတာပါ။ Blog ေရးတာ ကၽြန္ေတာ္အႀကိဳက္မွမဟုတ္တာ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ္ပံုေတြကို ေ၀မွ်ဖလွယ္ရတာေတာ့ သေဘာက်တယ္။ Facebook ဆိုက္က ဒီလိုမ်ိဳး ေန႔စဥ္ဓာတ္ပံုေတြ အပတ္စဥ္႐ိုက္ထားတဲ့ပံုေတြကို ေ၀မွ်ဖို႔တင္ဖို႔ ဖိုရမ္ႀကီးတစ္ခုပဲေလ။
Q - ခင္ဗ်ားတို႔သံုးေယာက္စလံုးဟာ မိန္းမသံုးဦးကို အျပင္မွာ တကယ္ေတြ႕ဖို႔ အႀကံရၿပီးသြားခဲ့တယ္ေနာ္။
A - (ေအရီရယ္) ဒီလိုသြားေတြ႕ဖို႔လုပ္တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ အစြန္႔စားရဆံုး အလုပ္တစ္ခုဆိုတာ သေဘာတူခဲ့ပါတယ္။ နက္ဗ္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီအႀကံရခ်င္းမွာပဲ စင္နရီကိုေျပာခဲ့တယ္။ "အိုး၊ ဘုရာသခင္၊ ဒါဟာ အမွန္မလားဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးလည္း မသိေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာလားဆိုတာလည္း မသိေတာ့ပါဘူး" လို႔။
Q - နယ္ဘက္ကိုသြားၿပီး မိန္းမသံုးဦးကို သြားေတြ႕ရတာဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔မွာ စိုးရိမ္းမႈေတြေတာ့ရွိခဲ့တယ္ေပါ့။
A - (နက္ဗ္) ကၽြန္ေတာ္လား။ မသိပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးေတာ့ စိုးရိမ္မႈေလးေတြရွိၾကပါတယ္။ ညသန္းေခါင္ေလာက္ႀကီး သူတို႔ရွိတဲ့ လယ္ေတာ္ထဲကားေမာင္း၀င္သြားေတာ့၊ ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြကေတာ့ ေတြေ၀ေနၿပီ (ဟင္နရီႏွင့္ေအရီရယ္ကို ရည္ၫႊန္းျခင္းျဖစ္သည္)။ ဟန္နရီဆို ေၾကာက္ေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ညီအကိုေတြဆိုေတာ့ အျပန္အလွန္အားေပးရင္း စြန္႔စားခန္းဖြင့္ခဲ့ၾကရတာပါပဲ။
Q - ဒီဇာတ္ကားကေန လူေတြသြားရႏုိင္မယ္လို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ လူမႈမီဒီယာအေၾကာင္း သင္စရာေတြမ်ားရွိသလား။
A - (နက္ဗ္) ဒီ႐ုပ္ရွင္က လူေတြဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား လူမႈကြန္ရက္သံုးေနသလဲဆိုတဲ့ ကိစၥအေပၚ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိပါ့မလားဆိုတာ မွန္းရခက္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း Facebook သံုးေနဆဲပဲကို။ ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ထားတာကေတာ့ဗ်ာ လူေတြကို သူတို႔ဘာေၾကာင့္ လူမႈကြန္ရက္ဆိုက္ေတြ သံုးေနၾကသလဲဆိုတာ စဥ္းစားေစခ်င္တယ္။ သူတို႔ဘ၀ထဲမွာ ျဖည့္စြမ္းဖို႔ ဒါမွမဟုတ္ အေတြ႕အႀကံဳအသစ္ေတြေမွ်ာ္လင့္လို႔ သူတို႔အဲဒီမွာ ဘာေတြရွာေဖြၾကတာလဲ။ သူတို႔ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ တကယ္မရွိတဲ့အရာေတြကို သူတို႔အျပင္မွာရႏုိင္တယ္ဆိုတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလား။ Facebook ထဲက လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕အေရွ႕မွာ (ဆိုက္ထဲမွာ) မဟုတ္ဘဲ ခင္ဗ်ားသူငယ္ခ်င္းကို ခင္ဗ်ားဖုန္းဆက္ၿပီး ဒင္နာသြားစားတာ၊ ေအးေအးလူလူစကားေျပာၾကတာမ်ိဳးကို မလုပ္ႏုိင္ဘူးလား။
Q - နည္းပညာ technology ကို ခင္ဗ်ာတုိ႔ ဘယ္လိုအသံုးခ်ေနပါသလဲ။ Location cheek-in service ေတြကိုေရာ ခင္ဗ်ားသံုးသလား။
A - (နက္ဗ္) ဟင့္အင္းမသံုးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကဆိုက္ေပၚမွာ စာေတြနည္းနည္းပါးပါး ေလွ်ာက္ေရးထားတာပါ။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုေျပာတယ္။ အခုဆိုမင္းမွာလည္း Twitter ၀က္ဘ္ဆိုက္မွာ follower ေတြရဖို႔ အခြင့္အေရးရွိလာၿပီတဲ့။ လူမႈကြန္ရက္၀က္ဘ္ဆိုက္ဆိုတာ တကယ့္ေတာ့ promotion လက္နက္ႀကီးပါပဲ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဓာတ္ပံုကိုဆြဲေဆာင္မႈရွိေအာင္ တင္ႏုိင္တာနဲ႔အမွ်၊ အြန္လိုင္းမိတ္ေဆြေတြ မ်ားလာမွာပဲ။ ဒီဆိုက္ေတြက ေတာ္ေတာ္႐ႈပ္ေထြးဆန္းျပားတဲ့ လက္နက္ေတြလည္းျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားက ကိုယ္ဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ မသိဘူးဆိုရင္ ကိုယ့္ရည္ရြယ္ခ်က္က ဘာပါဆိုတာ အတိအက်နားမလည္ရင္ေတာ့ လူမႈကြန္ရက္ဆိုက္ဆိုတာ တကယ့္အႏၱရာယ္ရရွိတဲ့ လက္နက္တစ္ခုပါ။ | 
No comments:
Post a Comment